ಭಾರತಕ್ಕೆ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಸಿಕ್ಕು ಅರ್ಧ ಶತಮಾನವೇ ಕಳೆದು ಹೋಗಿದೆ. ಅದರಲ್ಲೂ ಈ ವರ್ಷವನ್ನು ಆಜಾದಿ ಕಾ ಅಮೃತ ಮೊಹೋತ್ಸವದ ಆಚರಣೆಯಲ್ಲಿದ್ದೇವೆ. ಆದರೆ ಇಷ್ಟು ವರ್ಷ ಕಳೆದ ಮೇಲೂ ನನಗೆ ನನ್ನ ದೇಶದ ಸಂ"ಧಾನದಲ್ಲಿ ಬಳಕೆಯಾದ ಕೆಲವು ಪದಗಳ ಅರ್ಥ ಮಾತ್ರ ನನಗೆ ತಿಳಿಯದೇ ಹೋಗುತ್ತಿದೆ. ಅದರಲ್ಲೂ ದೊಡ್ಡ ದೊಡ್ಡ ವೇದಿಕೆಗಳ ಮೇಲೆ ನಿಂತು ಪುಂಕಾನುಪುಂಕವಾಗಿ ಭಾಷಣ ಬಿಗಿಯುವ ಎಡಬಿಡಂಗಿಗಳು ಸರಳವಾಗಿ ಬಳಸುವ ಈ ಮಹಾನ್ ಪದಗಳ ಅರ್ಥ ಅವರಿಗಂತೂ ಪರಿಚಯವೇ ಇಲ್ಲ. ನಮಗೂ ಕೂಡ ಗೊತ್ತೂ ಇಲ್ಲ ಬಿಡಿ. ಇವರೆಲ್ಲರ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಕೇಳಿದ ಮೇಲೆ ಸಂ"ಧಾನದಲ್ಲಿ ಆ ಪದಗಳನ್ನು ತಪ್ಪಾಗಿ ಅರ್ಥೈಸಲಾಗಿದೆಯೋ ಅಥವಾ ನಾನೇ ತಪ್ಪಾಗಿ ತಿಳಿದುಕೊಂಡಿದ್ದೇನೋ ಎನ್ನುವ ಅನುಮಾನ ಉಂಟಾಗುತ್ತಿದೆ. ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ಪದಗಳನ್ನು ಪರಿಣಾಮಕಾರಿ ಭಾಷಣಕ್ಕಾಗಿ ಬಳಕೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಪರಿಣಾಮಕಾರಿ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಪ್ರಚೋಧನಕಾರಿ ಭಾಷಣವನ್ನು ಮಾಡುತ್ತ ಸಂ"ಧಾನದ ಆಶಯವನ್ನು ಗಾಳಿಗೆ ತೂರಿ ಸ್ವಾರ್ಥವನ್ನು ಸದ್ಭಳಕೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವುದಂತೂ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗುತ್ತಿದೆ. ಅಷ್ಟಕ್ಕೂ ಅನುಮಾನ ಮೂಡಿಸಿದ ಪದಗಳು ಯಾವವು ಎನ್ನುವ ಭಾವನೆ ನಿಮ್ಮಲ್ಲಿ ಮೂಡುತ್ತಿದೆ ಎನ್ನುವುದು ನನಗೆ ಗೊತ್ತು. ನಾನು ಹೇಳಿದ ಮೇಲೆ ನೀವು ಕೂಡ ಈ ಪದಗಳಾ...! ಎಂದು ರಾಗವನ್ನು ತೆಗೆದ ಬಾುುಂದಲೇ ಅದರ ಮರ್ಮವನ್ನು ಎಳೆ ಎಳೆಯಾಗಿ ಬಿಚ್ಚಿಟ್ಟಾಗ ಹೌದಲ್ಲ ಇವರು ಹೇಳುವ ಮಾತಿನಲ್ಲಿ ಅರ್ಥ"ದೆಯಲ್ಲ ಎನ್ನುವ ಸ್ವರ ಹೊರಡಿಸುವುದರಲ್ಲಿ ಅನುಮಾನ"ಲ್ಲ. 

ಚಿಕ್ಕ ವಯಸ್ಸಿನಿಂದಲೂ ನಮಗೆ ಶಾಲಾ ಕಾಲೇಜುಗಳ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮದಲ್ಲಿ ಬರುವಂತ ಅಥಿತಿಗಳು ಭಾರತ ದೇಶದ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತನಾಡುತ್ತ ಹಲವಾರು "ಷಯಗಳನ್ನು ತಿಳಿಸಿಕೊಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಸರ್ವ ಜನಾಂಗದ ಶಾಂತಿಯ ತೋಟ ಭಾರತ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಅದನ್ನು ಕೇಳಿ ನಾವು ಚಪ್ಪಾಳೆ ತಟ್ಟುತ್ತಿದ್ದೇವು. ""ಧತೆಯಲ್ಲಿ ಏಕತೆ ಹೊಂದಿದ ಏಕೈಕ ರಾಷ್ಟ್ರ ಭಾರತ ಎಂದು ಮೇಷ್ಟ್ರು ಪಾಠ ಮಾಡುವಾಗ ಅದನ್ನು ಕೇಳಿ ನಮ್ಮ ನಮ್ಮ ಮನೆ ಹಾಗೂ ವೇಶ ಭೂಷಣಗಳನ್ನು ಕಲ್ಪಿಸಿಕೊಂಡು ಹೋಲಿಕೆ ಮಾಡಿ ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೇವು. ಹಲವು ಧರ್ಮಗಳ ತವರೂರು ಭಾರತವಾದರೂ ನಾವೆಲ್ಲರೂ ಭಾರತೀಯರು ಎನ್ನುವ ಮಾತನ್ನು ಕೇಳಿ ಸಂತೋಷ ಪಡುತ್ತಿದ್ದೇವು. ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಹೋರಾಟದ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಬ್ರಿಟೀಷರ ತುಪಾಕಿಂದ ಸಿಡಿದ ಗುಂಡು ಧರ್ಮ ಯಾವುದು ಎಂದು ಲೆಕ್ಕಿಸದೇ ದೇಶಕ್ಕಾಗಿ ಯಾರು ಹೋರಾಡುತ್ತಿದ್ದರೋ ಅವರ ಎದೆಯನ್ನು ಸೀಳಿದೆ ಎನ್ನುವ ಮಾತಿನಿಂದ ಈ ದೇಶಕ್ಕಾಗಿ ಪ್ರಾಣ ನೀಡಿದವರಿಗೆ ದೇಶ ಮುಖ್ಯವಾಗಿತ್ತೇ ಹೊರತು ಧರ್ಮ ಮುಖ್ಯವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಅರಿತುಕೊಂಡು ಖು ಪಡುತ್ತಿದ್ದೇವು. ಆದರೆ ಬದಲಾದ ಕಾಲಘಟಕ್ಕನುಗುಣವಾಗಿ ಬದಲಾದ ಜನಗಳ ಮಾನಸಿಕ ಮಟ್ಟದ ಫಲದಿಂದ ಭಾವನೆಗಳೇ ಬದಲಾಗಿ ಬಿಟ್ಟಿವೆ. ಅದರೊಂದಿಗೆ ಜಗತ್ತಿನ ಶ್ರೇಷ್ಠ ಸಂ"ಧಾನಗಳ ಸಾಲಿನಲ್ಲಿ ನಿಲ್ಲುವ ಭಾರತ ಸಂ"ಧಾನವು ಕೂಡ ತನ್ನ ಆಶಯವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡು ಕಂಗಾಲಾಗುತ್ತಿದೆ ಎನಿಸುತ್ತಿದೆ. 

ಮೂಲ ಸಂ"ಧಾನ ರಚನೆಯಾದ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲದೇ ಹೋದ ಪದಗಳನ್ನು ಈ ದೇಶದಲ್ಲಿನ ಅಗತ್ಯತೆಯನ್ನು ಮನಗಂಡು 1976ರಲ್ಲಿ ಸಂ"ಧಾನಕ್ಕೆ 42ನೇ ತಿದ್ದುಪಡಿಯನ್ನು ತರುವುದರ ಮೂಲಕ ಜಾತ್ಯತೀತ, ಭ್ರಾತೃತ್ವ, ಸಮಾಜವಾದ ಎನ್ನುವ ಪದಗಳನ್ನು ಅಳವಡಿಸಲಾುತು. ಅದರಲ್ಲೂ ಜಾತ್ಯಾತೀತ ಹಾಗೂ ಭ್ರಾತೃತ್ವ ಪದಗಳ ಅಳವಡಿಕೆಯೊಂದಿಗೆ ಯಾವುದೇ ಧರ್ಮವನ್ನು ರ​‍್್ಟರಾಯ ಧರ್ಮವೆಂದು ಘೋಷಣೆ ಮಾಡದೇ ಸರ್ವ ಧರ್ಮಗಳಿಗೂ ಸಮಾನ ಅವಕಾಶವನ್ನು ಕಲ್ಪಿಸಿಕೊಡುವುದರ ಮೂಲಕ ಭಾವೈಕ್ಯತೆಯ ತತ್ವವನ್ನು ಎತ್ತಿ "ಡಿಯಲಾುತು. ಆದರೆ ಇಂದೇನಾಗಿದೆ. ಎಲ್ಲ ಧರ್ಮಗಳಿಗೂ ಸಮಾನ ಅವಕಾಶ ಸಿಗಬೇಕು ಎನ್ನುವ ಕಾರಣಕ್ಕಾಗಿ ಅಳವಡಿಸಿದ ಈ ಪದಗಳು ಇಂದು ಅರ್ಥ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಲಿದೆ. ಸಹೋದರತೆ ಎನ್ನುವ ಪದಗಳಿಂದು ಸತ್ತ ಹೋಗಿದೆ. ಜಾತ್ಯಾತೀತ ಎನ್ನುವ ಪದ ಭಾಷಣಕ್ಕಾಗಿ ಬಳೆಕೆಯಾಗುವ ಪದವಾಗಿದೆ. ಸಮಾಜವಾದ ಎನ್ನುವುದು ಸಂತೆಯಲ್ಲಿಟ್ಟ ಸರಕಾಗಿದೆ. ಭಾವೈಕ್ಯತೆ ಎನ್ನುವುದು ಅದಾಗಲೇ ಬಿಕರಿಯಾಗಿ ಹೋಗಿದೆ. ಅಲ್ಲಿಗೆ ಈ ದೇಶದ ಶ್ರೇಷ್ಠ ಸಂ"ಧಾನ ಮೂಲ ಉದ್ದೇಶಗಳಿಂದ ದೂರವಾಗಿ ಕೇವಲ ಒಂದು ಹೊತ್ತಿಗೆಯ ರೂಪ ಪಡೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದೆ. ಈ ಸಂ"ಧಾನವನ್ನು ರಚಿಸುವುದಕ್ಕಾಗಿ ಹೆಣಗಿದ ಎಲ್ಲ ಆತ್ಮಗಳು ಅವಲತ್ತುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿವೆ ಎನ್ನುವುದಂತೂ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ನಾವು ಕಾಣಬಹುದಾಗಿದೆ. 

ನಾನು ಬಹಳಷ್ಟು ಜನರ ಬಾುಂದ ಭಾವೈಕ್ಯ ಎನ್ನುವ ಪದವನ್ನು ಕೇಳಿದ್ದೇನೆ. ಈ ಪದವನ್ನು ಉಲ್ಲೇಖಿಸುವ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬನು ಹೇಳುವ ಮಾತು 'ನಾನು "ಂದೂ ಧರ್ಮದವನಾದರು ಇಸ್ಲಾಂ ಧರ್ಮವನ್ನು ಗೌರವದಿಂದ ಕಾಣುತ್ತೇನೆ', 'ನಾನು ಮುಸ್ಲಿಂನಾದರೂ ಕೂಡ "ಂದೂ ಧರ್ಮವನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತೇನೆ' ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾನೆ. ಇದನ್ನು ನಾವು ಭಾವೈಕ್ಯತೆ ಎನ್ನುವ ಬಣ್ಣದ ಹಾಳೆಯಲ್ಲಿ ಸಿಂಗರಿಸಿ ಕಾರಹುಣ್ಣಿಮೆಯಲ್ಲಿ ಶೃಂಗಾರ ಮಾಡಿದ ರಾಸುಗಳನ್ನು ಪ್ರದರ್ಶನ ಮಾಡುವಂತೆ ಇವರ ಮಾತನ್ನು ನಂಬಿ ಚಪ್ಪಾಳೆ ತಟ್ಟಿ ಮೂರ್ಖರಾಗುತ್ತೇವೆ. ನಿಜವಾಗಲೂ ಇದು ಭಾವೈಕ್ಯತೆಯೆ? ಭಾವೈಕ್ಯತೆಯನ್ನು ಪ್ರದರ್ಶಿಸುವುದಕ್ಕೆ ಧರ್ಮಗಳನ್ನು ಉಲ್ಲೇಖ ಮಾಡಲೇ ಬೇಕೆ?. ಎಲ್ಲ ಧರ್ಮವನ್ನು "ುರಿದ ಭಾರತೀಯ ಎನ್ನುವ ಪದವೊಂದು ಸಾಕಲ್ಲವೇ? ಧರ್ಮವನ್ನು "ುರಿ ದೇಶಾಭಿಮಾನ ಬೆಳೆಯಲಿ ಎನ್ನುವ ಕಾರಣಕ್ಕಾಗಿಯೇ ಜಾತ್ಯಾತೀತ ಪದವನ್ನು ಸಂ"ಧಾನದಲ್ಲಿ ಸೇರಿಸಲಿಲ್ಲವೇ? ಈ ರೀತಿ ಧರ್ಮವನ್ನು ಮುಂದಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ಭಾವೈಕ್ಯತೆಯ ಬೊಬ್ಬೆ ಹೊಡೆಯುವುದು ಪ್ರಚಾರದ ಭಾಗವಾಗುವುದಿಲ್ಲವೇ? ದೇಶ ಮುಖ್ಯ ಎನ್ನುವುದಾದರೆ ಭಾವೈಕ್ಯತೆ ಎನ್ನುವುದು ಧರ್ಮ "ುರಿ ಬೇಳೆಯುವುದಲ್ಲವೇ? ನಮ್ಮ ಜನಗಳ ಎಲ್ಲ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಕೇಳಿದ ಮೇಲೆ ಭಾವೈಕ್ಯತೆ ಎನ್ನುವ ಪದ ಅರ್ಥ ಕಳೆದುಕೊಂಡಿದೆ ಎನಿಸುವುದಿಲ್ಲವೇ? ಇದು ಕೇವಲ ​‍್ರಚಾರೀಪ್ರಯ ಜನಗಳ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕ ಆಯುಧವಾಗಿದೆ ಎನಿಸುವುದಿಲ್ಲವೇ? "ಗೆ ಹಲವಾರು ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು ನನ್ನ ತಲೆಯಲ್ಲಿ ಸದಾ ಗಿರಕಿ ಹೊಡೆಯುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತವೆ. ಭಾರತ ಸಂ"ಧಾನ ರಚನೆ ಮಾಡುವಾಗ ಅಂಬೇಡ್ಕರ ಈ ದೇಶದ ಸಂ"ಧಾನ ಶ್ರೇಷ್ಠ ಅಥವಾ ಕನಿಷ್ಠವಾಗುವುದು ಅದು ಈ ದೇಶದ ಪ್ರಜೆಗಳ ಮುಂದಿನ ನಡೆಯ ಮೇಲೆ ನಿರ್ಧಾರವಾಗುತ್ತದೆ ಎಂದು ಹೇಳಿದ್ದು ನನಗೆ ನೆನಪಾದಾಗ ಈಗ ಇದು ಶ್ರೇಷ್ಠವಾಗಿದೆಯೋ ಇಲ್ಲ ಕನಿಷ್ಠವಾಗಿದೆಯೋ ಎನ್ನುವ ಸಂದಿಗ್ದತೆ ಎದುರಾಗಿ ಉತ್ತರ ಸಿಗಲಾದಂತಾಗುತ್ತದೆ. ಈಗ ನೀವೇ ಹೇಳಿ ಅಂಬೇಡ್ಕರ್ ಹೇಳಿದ ಮಾತು ಈಗ ಏನಾಗಿದೆ ಎಂದು. 

ನಮ್ಮ ದೇಶದ ಸಧ್ಯದ ಸ್ಥಿತಿ ಏನಾಗಿದೆ ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಒಂದು ಉದಾಹರಣೆಯ ಮೂಲಕ ತಮ್ಮಲ್ಲಿ ತಿಳಿಸುವ ಸಣ್ಣ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡುತ್ತೇನೆ. ಮೊದಲಿನಿಂದಲೂ ಹಾಡುಗಳನ್ನು ಕೇಳುವುದು, ಕೇಳಿದ ಹಾಡುಗಳಿಗೆ ತಲೆ ದೂಗುವುದು, ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಯವಾಗುತ್ತಲೇ ಆ ಹಾಡನ್ನು ಗುನುಗುತ್ತ ಕೆಲಸ ಮಾಡುವುದು ಇದು ನನ್ನ ಗುಣ. ಅದರಲ್ಲೂ ರಫೀ ಸಾಹೇಬ, ಕಿಶೋರ ದಾ, ಎಸ್‌.ಪಿ.ಬಿ ಹಾಗೂ ಪಿ.ಬಿ.ಎಸ್ ಅವರ ಚಿತ್ರಗೀತೆಗಳೆಂದರೆ ಪಂಚಪ್ರಾಣ. ರ"ಂದ್ರ ಹಂದಿಗನೂರ ಹಾಗೂ ಜಗತ್‌ಸಿಂಗ್ ಅವರ ಘಜಲ್‌ಗಳೆಂದರೆ ಹೊಸ ಪ್ರಪಂಚವನ್ನು ನನ್ನೆದುರು ತೆರೆದಿಟ್ಟ ಹಾಗೆಯೆ. ಕೆಲವರು ಹಾಡುವ ಖವ್ವಾಲಿಗಳಂತೂ ನನ್ನನ್ನು ವಾಸ್ತವ ಪ್ರಪಂಚದಿಂದ ಕಲ್ಪನಾ ಲೋಕಕ್ಕೆ ಎಳೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತವೆ. ಅದನ್ನು ಹೊರತುಪಡಿಸಿದರೆ ಭಾವಗೀತೆಗೆ ಕಿ"ಯಾಗುವುದು ಜನಪದ ಹಾಡುಗಳಿಗೆ ಧ್ವನಿಯಾಗುವುದು ಸಂಗೀತದ ಮೇಲಿನ ನನ್ನ ಪ್ರೀತಿಗೆ ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಿದೆ. ತನ್ನ ಕುರಿತು ಇಲ್ಲೇಕೆ ಉಲ್ಲೇಖ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆ ಎಂದು ದಯ"ಟ್ಟು ಹುಬ್ಬೇರಿಸಬೇಡಿ. ಅಥವಾ ವೈಯಕ್ತಿಕ "ಚಾರಗಳನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ಬಳಸುತ್ತಿರುವುದಕ್ಕೆ ಮೂಗು ಮುರಿಯಬೇಡಿ. ನಾನಿದನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ಹೇಳುವ ಅನಿವಾರ್ಯತೆ ಇರುವುದರಿಂದಲೇ ಅದನ್ನು ಬಳಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ಮೇಲೆ ಹೇಳಿದ ಎಲ್ಲರ ಹೆಸರುಗಳನ್ನು ನೀವು ಕೇಳಿರಲೇ ಬೇಕು. ಅದರಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬರ ಹಾಡನ್ನಾದರೂ ಕೂಡ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರು ಕೇಳಿರಲೇ ಬೇಕು. ಕೇಳಿದ ಮೇಲೆ ನನ್ನ ಹಾಗೆಯೇ ಅವರ ಹಾಡಿನ ಮೋಡಿಗೆ ಒಳಗಾಗಿ ತಲೆದೂಗಿ ತಾಳ ಹಾಕಿರಬೇಕು. ಹಾಗಿದ್ದರೆ ಹೇಳಿ ಇಲ್ಲಿ ಹಾಡು ಕೇಳುವಾಗ ನಿಮ್ಮ ಗಮನಕ್ಕೆ ಬಂದಿದ್ದು ಅವರ ಧ್ವನಿಯೋ? ಅಥವಾ ಅವರ ಧರ್ಮವೋ?. ಧರ್ಮ ಎನ್ನುವ ಪದ ಯಾವೊಬ್ಬನ ಬಾುಂದಲೂ ಬರುವುದಕ್ಕೆ ಸಾಧ್ಯ"ಲ್ಲ. ಕಾರಣ ನಾವು ಅವರನ್ನು ಇಷ್ಟ ಪಡುವುದು ಅವರಲ್ಲಿನ ಪ್ರತಿಭೆುಂದಲೇ ಹೊರತು ಅವರ ಧರ್ಮವಾಗಲಿ ಜಾತಿಂದಾಗಲಿ ಅಲ್ಲ. ಹಾಗೆಯೇ ಸಲ್ಮಾನ್ ಖಾನ್ ಆಗಲಿ, ಬಿಸ್ಮಿಲ್ಲಾಖಾನ್ ಆಗಲಿ ನಮಗೆ ಇಷ್ಟವಾಗುವುದು ಅವರ ನಟನೆುಂದಾಗಿಯೇ ಹೊರತು ಅವರ ಧರ್ಮದಿಂದ ಅಲ್ಲ. ಕೆ.ಎಸ್‌.ನಿಸಾರ ಅಹ್ಮದ್, ತಸ್ಲಿಮಾ ನಸ್ರಿನ್, ಸಲ್ಮಾನ್ ರಶೀದ ಅವರು ನಮಗೆ ಪರಿಚಯವಾಗುವುದು ಅವರ ಸಾ"ತ್ಯದಿಂದಲೇ ಹೊರತು ಅವರ ಧರ್ಮದಿಂದಲ್ಲ. ಈ ಕಾರಣದಿಂದಾಗಿಯೇ ಈ ದೇಶವನ್ನಾಳಿದ ದೊರೆಗಳಲ್ಲಿ ಬಹುಜನರು ಧರ್ಮವನ್ನು ಲೆಕ್ಕಿಸದೇ ಪಾಂಡಿತ್ಯಕ್ಕೆ ಗೌರವ ನೀಡಿ ರಾಜಾಶ್ರಯ ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಯಾವುದೇ ಧರ್ಮವನ್ನು ಲೆಕ್ಕಿಸದೆ ಭಾರತೀಯ ಎಂದು ಗೌರ"ಸುವುದೇ ನಿಜವಾದ ಭಾವೈಕ್ಯತೆ. ಅದನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ತನ್ನ ಧರ್ಮವನ್ನು ಉಲ್ಲೇಖ ಮಾಡಿ ಅನ್ಯ ಧರ್ಮವನ್ನು ಗೌರ"ಸುತ್ತೇನೆ ಎಂದು ಹೇಳುವುದು ಕೇವಲ ನಾಟಕೀಯತೆಯ ಪರಮಾವಧಿಯೇ ಹೊರತು ಭಾರತೀಯತೆಯ ಭಾವೈಕ್ಯತೆ ಅಲ್ಲ. 

ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಕೆಲವು ಧರ್ಮಗಳ ಪ್ರತಿಪಾದಕರನ್ನು ಕಂಡಾಗಲಂತೂ ಈ ಜಾತ್ಯತೀತ, ಭಾವೈಕ್ಯತೆ ಎನ್ನುವ ಪದಗಳನ್ನು ಮಣ್ಣಲ್ಲಿ ಮಣ್ಣಾಗಿಸಿ ಬಂದು ಮಾತನಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೇನೊ ಎನಿಸುತ್ತದೆ. ಬೇರೆ ಧರ್ಮಗಳ ಓಲೈಕೆಯೇ ಇಂದಿನ ಭಾವೈಕ್ಯತೆ ಎನ್ನುವ ಮಟ್ಟಕ್ಕೆ ಬಂದು ತಲುಪಿರುವುದು ನಿಜಕ್ಕೂ ಧುರಂತವೇ ಸರಿ. ತನ್ನ ಧರ್ಮವನ್ನು "ಯಾಳಿಸಿ ಅನ್ಯ ಧರ್ಮವನ್ನು ಹೊಗಳುವವರು ಜಾತ್ಯಾತೀತವಾದಿಗಳು ಹಾಗೂ ಭಾವೈಕ್ಯತೆಯ ಸಾಕಾರ ಮೂರ್ತಿ ಎಂದು ಬಿಂಬಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಇದರಿಂದ ರೋ ಹೋದ ಕೆಲವು ಜನಗಳು ಅವರ "ನಾಶಕ್ಕಾಗಿ "ಂಸಾ ಮಾರ್ಗವನ್ನು ಅನುಸರಿಸುತ್ತಾರೆ. ಈ ಕಾರಣದಿಂದಾಗಿಯೇ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಮತಿಯ ಗಲಭೆಗಳು ಕೋಮು "ಂಸಾಚಾರಗಳು ಹೆಚ್ಚಾಗುತ್ತಿವೆ. ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಹೋರಾಟದ ಕಾಲಘಟ್ಟದಲ್ಲಿ ಮಹಾತ್ಮಾ ಗಾಂಧೀಜಿಯವರು ಅನ್ಯ ಕೋ"ುನ ಓಲೈಕೆಯಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿಕೊಂಡರು ಎನ್ನುವ ವಾದ"ದೆ. ಕೆಲವರು ಅದು ಅನಿವಾರ್ಯವಾಗಿತ್ತು ಎಂದು ಸಮರ್ಥನೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಮತ್ತೆ ಕೆಲವರು ಇದು ರಾಜಕೀಯವಾಗಿ ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಆದರೆ ಅದರ ಮುಂದುವರಿದ ಭಾಗ ಎನ್ನುವಂತೆ ಧಾ"ುರ್ಕ ಓಲೈಕೆಯು ಮುಂದುವರಿಯುತ್ತಲೇ ಇದೆ. ಈ ದೇಶವನ್ನು ಆಳುವ ಯಾವುದೇ ಪಕ್ಷವನ್ನು ಗಣನೆಗೆ ತೆಗೆದುಕೊಂಡರು ಅಲ್ಲಿರುವುದು ಧರ್ಮದ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರವೇ ಹೊರತು ದೇಶದ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಯಲ್ಲ. ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಪಕ್ಷದ "ಡನ್ ಅಜೆಂಡಾ ಧಾ"ುರ್ಕ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರವೇ ಹೊರತು ಬೇರೇನು ಅಲ್ಲ. ಆದರೂ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರ ಬಾಯಲ್ಲೂ ಜಾತ್ಯತೀತ ಮತ್ತು ಭಾವೈಕ್ಯತೆಯ ಮಂತ್ರ. ಇದನ್ನು ಕಂಡರೇ ಈ ದೇಶ ಎತ್ತ ಸಾಗುತ್ತಿದೆ ಎನ್ನುವುದು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗುತ್ತದೆ. ಇನ್ನೂ ಕೆಲವರು ಮುಂದುವರೆದು ಭಾವೈಕ್ಯತೆ ಎಂದರೆ ಏನು ಎನ್ನುವುದಕ್ಕೆ ಹೊಸ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನವನ್ನೇ ಬರೆದಿದ್ದಾರೆ. ತನ್ನ ಧರ್ಮವನ್ನು ಬಿಡಬೇಕು ಅನ್ಯ ಧರ್ಮವನ್ನು ಹೊಗಳಬೇಕು. ಇನ್ನೂ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಪ್ರಚಾರ ಪಡೆಯಬೇಕೆಂದರೆ ಬೇರೆ ಧರ್ಮವನ್ನು ಬಾುಗೆ ಬಂದಂತೆ ಬೈಯಬೇಕು. ಇದೇ ಇಂದು ಮುಂದುವರಿದಿರುವುದು ಈ ದೇಶದ ದೌರ್ಭಾಗ್ಯವೇ ಸರಿ. "ಚಿತ್ರ ಎಂದರೆ ಕೆಲವು ಧರ್ಮದವರು ತಮ್ಮ ಧರ್ಮ ಶ್ರೇಷ್ಠ ಎಂದು ಹೇಳಿದರೆ ಅದು ಒಡೆದು ಆಳುವ ನೀತಿ. ಅದೇ ಬೇರೊಂದು ಧರ್ಮವನ್ನು ಉಲ್ಲೇಖಿಸಿ "ಯಾಳಿಸಿದರೆ ಅದು ಭಾವೈಕ್ಯತೆಯ ಪ್ರತಿಬಿಂಬ. ಇದನ್ನು ಕಂಡು ಅಳಬೇಕೋ ನಗಬೇಕೋ ಒಂದು ತಿಳಿಯುತ್ತಿಲ್ಲ. ಈ ಎಲ್ಲ ಕಾರಣಗಳಿಂದಲೇ ನೈತಿಕ ಪೊಲೀಸ್ ಗಿರಿ ಹಾಗೂ ಧರ್ಮ ರಕ್ಷಕ ಹೆಸರಿನ ಪಡೆಗಳು ಹುಟ್ಟಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವುದು. ನಾವೇ ಸರಿ ಇಲ್ಲ ಎಂದ ಮೇಲೆ ಎಲ್ಲ ತಪ್ಪಿಗೂ ನಾವೇ ಕಾರಣವಾಗಬೇಕಿತ್ತು. ಆದರೆ ಅದನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ನಮ್ಮ ತಪ್ಪನ್ನು ಮುಚ್ಚಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ಇತರರ ತಪ್ಪನ್ನು ಎತ್ತಿ ಆಡುವುದರಲ್ಲಿಯೇ ನಮ್ಮ ಸಮಯ ವ್ಯರ್ಥ ಮಾಡುತ್ತಿರುವುದು ನಿಜಕ್ಕೂ ಹೇಸಿಗೆ ತರಿಸುತ್ತಿದೆ. 

ಬ್ರಿಟೀಷರು ಭಾರತಕ್ಕೆ ಬಂದಿದ್ದು ವ್ಯಾಪಾರಕ್ಕಾಗಿ, ನಂತರ ಗುರಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದು ತಮ್ಮ ಧರ್ಮ ಪ್ರಚಾರಕ್ಕಾಗಿ, ಮುಂದೆ ಹೆಜ್ಜೆ ಇಟ್ಟಿದ್ದು ಮತಾಂತರಕ್ಕಾಗಿ. ಆದರ ಮುಂದುವರಿದ ಭಾಗವೇ ಇಂದಿನ ಆಡಳಿತ ಹಾಗೂ ಆಚರಣೆ ಎನ್ನಬಹುದು. ಲವ್ ಜಿಹಾದ್ ಕಾರ್ಯಕ್ಕೆ ಒಂದು ಕೋ"ುನವರು ಮುಂದಾಗುತ್ತಾರೆ. ಅದನ್ನು "ರೋಧಿಸುವ ಬರದಲ್ಲಿ ನಾವು ಅದನ್ನೇ ಮಾಡಿದರೆ ಹೇಗಿರುತ್ತೇ ಎಂದು ಮತ್ತೊಂದು ಕೋ"ುನವರು ಪ್ರಶ್ನಿಸುತ್ತಾರೆ. ಭಾವನೆಗಳು "ಡಿತಕ್ಕೆ ಸಿಗದೇ ಇದ್ದಲ್ಲಿ ಇಂಥಹ ಘಟನೆಗಳು ನಡೆಯುತ್ತವೆ ಎಂದು ಮುಖ್ಯಂತ್ರಿಗಳು ಉತ್ತರಿಸುತ್ತಾರೆ. ಅದನ್ನು ಕೇಳಿದ "ರೋಧ ಪಕ್ಷದವರು ಮಖ್ಯಮಂತ್ರಿಗಳು ತಪ್ಪನ್ನು ಸಮರ್ಥಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದರೊಂದಿಗೆ ಪ್ರಚೋಧನೆ ನೀಡುತ್ತಾರೆ ಎಂದು ಬಾು ಬಡಿದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. "ಚಿತ್ರ ಎಂದರೆ ಯಾರೊಬ್ಬರಿಗೂ ಈ ದೇಶದ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಯ ಕುರಿತು ಆಲೋಚನೆಯೇ ಇಲ್ಲ. ಎಲ್ಲರದು ಬರೀ ಸ್ವಾರ್ಥವನ್ನು ಸಾಧಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಗುರಿ ಅಷ್ಟೆ. ಮತ್ತೆ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ ನಮ್ಮದು ಜಾತ್ಯಾತೀತ ರಾಷ್ಟ್ರ, ಭಾವೈಕ್ಯತೆಯ ನಾಡು ಎಂದು. ಆದರೆ ಅಸಲಿಗೆ ಈ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಜಾತ್ಯಾತೀತತೆ ಸತ್ತು ಹೋಗಿದೆ ಭಾವೈಕ್ಯತೆ ಮಣ್ಣುಗೂಡಿದೆ. ಅದೂ ಅರ್ಥವಾಗದವರಂತೆ ನಾವುಗಳು ಜಾಣ ಕುರುಡರಾಗಿದ್ದೇವೆ. ಹಾಗೂ ಮುಗ್ದ ಕಿವುಡರಾಗಿದ್ದೇವೆ. ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಟಿಕೇಟ್ ನೀಡುವುದಕ್ಕೆ ಧರ್ಮದ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರ, ಮತದಾನಕ್ಕಾಗಿ ಜಾತಿಯ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರ, ಹೆಜ್ಜೆ ಹೆಜ್ಜೆಗೂ ಧರ್ಮ ಹಾಗೂ ಜಾತಿಯನ್ನೇ ಬಂಡವಾಳ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಬೇಳೆ ಬೇುಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವ ಜನಗಳ ನಡುವೇ ಜಾತ್ಯಾತೀತ ಹಾಗೂ ಭಾವೈಕ್ಯತೆಯನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತ ಹೊರಡುವುದೆಂದರೆ ಹುಟ್ಟು ಕುರುಡರ ಊರಿನಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡಕ ಮಾರಿದಂತೆ ಎನಿಸುತ್ತಿದೆ. ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಈ ದೇಶದ ಸಂ"ಧಾನ ನೀಡಿದ ಸುಂದರ ಪದಗಳು ಅರ್ಥ ಕಳೆದುಕೊಂಡು ಅಳಿ"ನಂಚಿಗೆ ಸಾಗುತ್ತಿರುವುದಂತೂ ಸತ್ಯ. 

ಮಂಜುನಾಥ ಮ. ಜುನಗೊಂಡ 

ವಿಜಯಪುರ